کد مطلب:173096 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230
زیارت در سیره عترت
اولیای الهی سرچشمه حیات و فیض و بركت هستند، آن ها انسان های بزرگی هستند كه مجرای فیض حق و واسطه بین خالق و مخلوقند، تا آن جا كه انسان ها از كانال وجود آنان به حق رسیده، از كوثر وجودشان سیراب می شوند.
از این رو هر چه پیوند با اولیای الهی بیشتر باشد، بهره های معنوی، اخلاقی و علمی بهتری نصیب مردم خواهد شد.
بدیهی است كه این ارتباط به دوره زندگی معصومین و اولیای الهی محدود نمی شود، چنان كه پیروی از آنان نیز چنین است.
مرگ تنها ارتباط ظاهری را از بین می برد، اما ارتباط باطنی و معنوی و پیروی از دستورات و سیره آنان جاودان است.
به عبارت دیگر هر یك از اولیای الهی را با مردم عهدی است كه پس از مرگ استمرار دارد و وفای به آن با ارتباط و زیارت قبور آنان تكمیل می شود.
امام رضا علیه السلام در این باره فرمود:
هر امامی را بر دوش پیروانش عهد و پیمانی است كه بایستی به آن وفا كنند. تكمیل و وفای كامل به آن عهد با زیارت قبول آنان، پس از مرگ انجام می گیرد. هر كس كه با میل و علاقه امامان علیهم السلام را زیارت كند و آن چه مورد علاقه و اراده آنان است بپذیرد، در قیامت مشمول شفاعت آن ها خواهد شد.
بر این اساس، «زیارت» استمرار وفای به عهد و تكمیل كننده آن است.
زیارت محدود به مردم نیست، بلكه منابع اسلامی نشان می دهد كه ملائكه و پیامبران علیهم السلام نیز هماره به زیارت امامان شتافته، از كوثر وجود آنان بهره می گیرند.
امام صادق علیه السلام از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل فرمود:
خداوند بزرگ، هیچ آفریده ای به اندازه ملائكه نیافریده است. در هر روز و شب هفتاد هزار ملك به طواف خانه خدا رفته، از آن جا به زیارت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و امیرمؤمنان علیه السلام می شتابند و سلام و درود می فرستند؛ سپس در حرم حسین بن علی علیهماالسلام حضور یافته، تا هنگام سحر در برابر قبر آن حضرت می ایستند؛ آن گاه به آسمان عروج كرده، برنمی گردند.
«اسحاق بن عمار» می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم كه فرمود:
هیچ پیامبری در آسمان ها و زمین نیست جز آن كه زیارت حسین علیه السلام را از خداوند بزرگ تقاضا می كند. پس از آن گروه گروه به زیارت ایشان می پردازند.
از این رو هر چه پیوند با اولیای الهی بیشتر باشد، بهره های معنوی، اخلاقی و علمی بهتری نصیب مردم خواهد شد.
بدیهی است كه این ارتباط به دوره زندگی معصومین و اولیای الهی محدود نمی شود، چنان كه پیروی از آنان نیز چنین است.
مرگ تنها ارتباط ظاهری را از بین می برد، اما ارتباط باطنی و معنوی و پیروی از دستورات و سیره آنان جاودان است.
به عبارت دیگر هر یك از اولیای الهی را با مردم عهدی است كه پس از مرگ استمرار دارد و وفای به آن با ارتباط و زیارت قبور آنان تكمیل می شود.
امام رضا علیه السلام در این باره فرمود:
هر امامی را بر دوش پیروانش عهد و پیمانی است كه بایستی به آن وفا كنند. تكمیل و وفای كامل به آن عهد با زیارت قبول آنان، پس از مرگ انجام می گیرد. هر كس كه با میل و علاقه امامان علیهم السلام را زیارت كند و آن چه مورد علاقه و اراده آنان است بپذیرد، در قیامت مشمول شفاعت آن ها خواهد شد.
بر این اساس، «زیارت» استمرار وفای به عهد و تكمیل كننده آن است.
زیارت محدود به مردم نیست، بلكه منابع اسلامی نشان می دهد كه ملائكه و پیامبران علیهم السلام نیز هماره به زیارت امامان شتافته، از كوثر وجود آنان بهره می گیرند.
امام صادق علیه السلام از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل فرمود:
خداوند بزرگ، هیچ آفریده ای به اندازه ملائكه نیافریده است. در هر روز و شب هفتاد هزار ملك به طواف خانه خدا رفته، از آن جا به زیارت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و امیرمؤمنان علیه السلام می شتابند و سلام و درود می فرستند؛ سپس در حرم حسین بن علی علیهماالسلام حضور یافته، تا هنگام سحر در برابر قبر آن حضرت می ایستند؛ آن گاه به آسمان عروج كرده، برنمی گردند.
«اسحاق بن عمار» می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم كه فرمود:
هیچ پیامبری در آسمان ها و زمین نیست جز آن كه زیارت حسین علیه السلام را از خداوند بزرگ تقاضا می كند. پس از آن گروه گروه به زیارت ایشان می پردازند.